اثبات روابط خارج از چارچوب قانونی نیازمند مدارک لازم برای اثبات رابطه نامشروع است که شامل اعتراف افراد ، شهادت شهود یا جواب بررسی پزشکی قانونی کمک کننده است.
برای اثبات چه مدارکی لازم است؟
اقرار و اعتراف
یکی از قوی ترین دلایلی که می توان برای اثبات رابطه نامشروع به آن استناد کرد ، اقرار و اعتراف متهم است.
طبق قانون مجازات اسلامی، در صورتی که متهم با اختیار کامل و بدون هیچ گونه اجباری به جرم رابطه نامشروع اعتراف کند، این اقرار به تنهایی برای اثبات جرم کافی است.
اقرار یکی از مهمنرین ادله
شهادت شهود
شهادت شهود یکی دیگر از مدارک لازم برای اثبات رابطه نامشروع است که برای اثبات رابطه نامشروع، حضور حداقل دو شاهد مرد عاقل، بالغ و عادل ، ضروری است.
شهود باید به طور مستقیم و با چشم خود وقوع جرم اتفاق افتاده را دیده باشند که همین امر کار اثبات را سخت می کند.
شهادت شهود در صورتی که تمامی شرایط قانونی را داشته باشد، می تواند به عنوان مدرکی قطعی در اثبات رابطه نامشروع محسوب شود.
پرینت پیامک
یکی از شواهدی که که درذ دسته اماره اثبات رابطه قرار می گیرد پرینت پیامک می باشد.
پرینت پیامک به تنهایی نمی تواند به عنوان مدرک اثبات جرم رابطه نامشروع باشد، اما در کنار دیگر مدارک ها به علم قاضی کمک می کند.
برای مثال، اگر پرینت پیامک هایی با محتوای نامناسب یا تماس های مکرر میان متهمان رخ داده باشد، این شواهد به عنوان نشانه ای از وقوع رابطه نامشروع در نظر گرفته می شوند.
علم قاضی
علم قاضی نیز یکی از مبانی اثباتی در پرونده های قضایی است. علم قاضی به این معناست که قاضی از مجموعه مدارک و شواهد موجود در پرونده، به یقین و اطمینان نسبت به وقوع جرم برسد. این شواهد ممکن است شامل گزارش های مأمورین، فیلم های دوربین مداربسته، یا حتی نظرات کارشناسی باشند. در این شرایط، علم قاضی می تواند به عنوان دلیل اثباتی مورد استفاده قرار گیرد.
پزشکی قانونی
در برخی موارد، استفاده از شواهد پزشکی قانونی می تواند به اثبات رابطه نامشروع کمک کند. به عنوان مثال، اگر رابطه جنسی میان طرفین برقرار شده باشد، نمونه گیری های پزشکی قانونی می تواند این موضوع را تأیید کند. این شواهد می توانند شامل آزمایش DNA، آثار ترشحات بدنی یا دیگر نشانه های فیزیکی باشند که وقوع رابطه را اثبات کنند.
مدارک دیجیتالی و الکترونیکی
در دنیای امروز، بسیاری از رابطه نامشروع در فضای مجازی برقرار می شوند. مدارکی مانند پیام های رد و بدل شده در شبکه های اجتماعی، عکس ها، فیلم ها و دیگر شواهد دیجیتالی می توانند به عنوان اماره هایی برای اثبات رابطه نامشروع در دادگاه مورد استفاده قرار گیرند. این نوع مدارک به خصوص در پرونده هایی که در فضای مجازی اتفاق می افتند، اهمیت ویژه ای دارند.
حکم جلب و مجازات ها
در صورتی که دادگاه وقوع رابطه نامشروع را محرز بداند، ممکن است حکم جلب برای فرد متهم صادر شود و مجازات هایی بر اساس قانون مجازات اسلامی تعیین گردد. مجازات هایی که معمولاً برای این جرایم در نظر گرفته می شود، شامل ۹۹ ضربه شلاق است. اما در موارد خاص، ممکن است مجازات های سنگین تری نیز اعمال شود.
مدارک لازم طرح دعوی
مدارک لازم برای اثبات رابطه نامشروع بسته به نوع و شدت آن می تواند متفاوت باشد. در قانون مجازات اسلامی، مصادیق جرم رابطه نامشروع به صورت زیر تعریف شده است:
اعمال خلاف عفت عمومی به غیر از زنا
مواردی مانند بوسیدن، لمس بدن، یا هر نوع رابطه ای که منجر به زنا نمی شود، اما با عفت عمومی منافات دارد، مشمول جرم رابطه نامشروع می شود. مدارک لازم برای اثبات این نوع جرم می تواند شامل شهادت شهود، تصاویر یا ویدیوهای مستند و حتی اقرار متهمان باشد.
زنا با کمتر از چهار شاهد یا چهار مرتبه اقرار
اگر کسی به زنا اقرار کند، اما این اقرار کمتر از چهار مرتبه باشد، یا تعداد شهود کمتر از چهار نفر باشد، این عمل همچنان به عنوان رابطه نامشروع تلقی می شود. برای اثبات این جرم، ممکن است نیاز به مدارکی چون اقرار یکباره، شهادت کمتر از چهار شاهد، یا مستندات و مدارک دیگر باشد.
برهنه بودن دو نفر مرد یا دو زن زیر یک پوشش مشترک
در صورتی که دو مرد یا دو زن برهنه در زیر یک پوشش مشترک قرار گیرند، این عمل می تواند به عنوان رابطه نامشروع شناخته شود. برای اثبات این جرم، شهادت شهود یا مدارک تصویری می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
اعمال شهوت در عمل بوسیدن
بوسیدن، در صورتی که با نیت شهوانی صورت گیرد، می تواند جرم رابطه نامشروع تلقی شود. برای اثبات این جرم، شهادت شهود، تصاویر، یا ویدیوها می تواند مدارک قابل قبولی باشند.
حضور بانوان بدون حجاب شرعی در اماکن عمومی
در صورتی که زنی بدون حجاب شرعی در ملاء عام ظاهر شود، این عمل می تواند به عنوان رابطه نامشروع و خلاف عفت عمومی شناخته شود. مدارک اثبات این جرم شامل گزارش مأمورین انتظامی، تصاویر یا ویدیوهای ضبط شده می باشد.
برپایی و تأسیس مراکز فساد
ایجاد و تأسیس مکان هایی که برای ترویج فساد و اعمال منافی عفت عمومی استفاده می شود، جرم است. برای اثبات این جرم، مدارکی چون گزارش های پلیس، شهادت شهود، مستندات مربوط به فعالیت های غیرقانونی و همچنین اقرار متهمین می تواند مورد استفاده قرار گیرد.
تظاهر به انجام فعل حرام در ملاء عام
هرگونه عملی که آشکارا و در انظار عمومی صورت گیرد و با عرف و شرع جامعه مغایرت داشته باشد، مانند نوشیدن مشروبات الکلی، پوشیدن لباس نامناسب یا رفتارهای خلاف شرع، می تواند مصداق این جرم باشد. برای اثبات این جرم، شهادت شهود و گزارش های مأمورین انتظامی کافی است.
استفاده از لباس ها و آرایش های خلاف شرع
پوشیدن لباس هایی که باعث جلب توجه و تحریک شهوت می شود یا آرایش هایی که مخالف موازین شرعی است، می تواند جرم تلقی شود. مدارک لازم برای اثبات این جرم شامل گزارش مأمورین، تصاویر و ویدیوهای مستند می باشد.
انتشار و پخش تصاویر مبتذل و کسب درآمد از طریق آنها
هرگونه انتشار، تولید و پخش تصاویر، فیلم ها و محتوای مبتذل که منجر به کسب درآمد یا ترویج فساد شود، جرم محسوب می شود.
